door Filip Van Laenen in ’t Pallieterke .
Het is een tijdje stil geweest rond Olivier Maingain, maar onlangs dook hij terug in de media op met de aankondiging dat hij een nieuwe partij aan het oprichten is. Vorig jaar trok hij bij DéFI, het vroegere FDF, de deur achter zich dicht. De tegenvallende verkiezingsuitslagen waren daarbij één factor. Minstens even belangrijk was dat hij zich niet kon vinden in de koers die de nieuwe leiding van de partij uitgestippeld had.
Zoals de lezer weet, ligt de vorming van een nieuwe Brusselse regering nog steeds muurvast. Reden is dat de voorzitter van de Brusselse PS, Ahmed Laaouej, weigert in een regering te stappen waarvan ook de N-VA deel uitmaakt. Die laatste partij is volgens hem (onder meer) racistisch. Maar met DéFI, dat slechts één bestaansreden heeft, namelijk anti-Vlaams racisme, heeft diezelfde Laaouej helemaal geen probleem. DéFI zat in de vorige legislatuur immers mee in de Brusselse regering samen met PS.
Groen, Open Vld en Vooruit maakten daar vanuit Vlaamse (nou ja) zijde overigens ook geen enkel probleem van. De grootste voortrekkers van het cordon sanitaire in Vlaanderen, kropen met andere woorden zonder de minste opmerking in Brussel in bed met de ferventste uitdragers van het institutionele racisme in België. Deze pleitbezorgers van praktijktesten ook, maar dan tegen huurders, werkgevers en cafébazen over heel Vlaanderen, hebben het ook nog nooit in hun hoofd gehaald om eens een praktijktest te organiseren bij de Brusselse gemeenteloketten of bij de Brusselse spoeddiensten. Je moet nu eenmaal ergens je prioriteiten leggen.
Verraad van MR
Terug naar Maingain en zijn voornemen om een nieuwe partij te stichten. Na zijn breuk met DéFI stond één zaak zeker vast : een overstap naar MR zat er niet in. Maingain is een volbloed liberaal, en onder zijn leiding ging FDF een alliantie aan met MR. In 2011 kwam het echter tot een breuk, omdat MR ingestemd had met de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, in de ogen van Maingain een vreselijk verraad aan de Franstalige belangen. Die splitsing zorgt er nochtans voor dat er in Brussel nooit meer een Vlaming verkozen zal geraken voor de federale Kamer. Maar omgekeerd raakte FDF op die manier dan weer afgesneden van zijn kiezers in de Vlaamse Rand, dat voortaan in de Kamer geen enkel Franstalig gewicht meer in de schaal konden werpen.
De recente federale regeringsvorming heeft het oordeel van Maingain over MR niet bepaald verbeterd. Hij omschrijft de partij nu als ‘Belgisch-Vlaams’, wat toch een beetje vreemd in de oren klinkt als je weet dat voorzitter Georges-Louis Bouchez vooralsnog niet betrapt werd op het uitspreken van ook maar één Nederlandse volzin. Maar Maingain verwijt de partij dat het niet meer achter de francofone natie staat zoals wijlen Jean Gol dat deed.
We kunnen ons ook niet inbeelden dat het concept MR Vlaanderen, waar meer en meer sprake van is, zijn goedkeuring zou kunnen krijgen. Was het nu nog een MR Flandre geweest, om in Vlaanderen de liberale francofonie ingang te doen vinden, dan had hij zich er misschien nog bij kunnen aansluiten. Maar de Nederlandstalige naam alleen al, die impliciet respect toont voor de taalgrens, kan bij de man waarschijnlijk alleen maar afgrijzen opwekken.
Evenredig kiesstelsel in Brussel
Met zijn nieuwe partij hoopt Maingain de Franstaligen te kunnen redden uit hun intellectuele, politieke en economische afhankelijkheid van het Vlaams-nationalisme. Je wrijft toch even je ogen uit wanneer je leest dat dit vandaag het grote probleem van de Franstaligen in België zou zijn. Of dat het zelfs nog maar een klein probleem zou zijn met een grond van waarheid in de Belgische politieke werkelijkheid.
Concreet heeft hij alvast twee eisen klaar voor het programma van zijn nieuwe partij. Ten eerste wil hij in Brussel een evenredig kiesstelsel invoeren, waardoor de Vlamingen in het Brusselse Parlement geen vast aantal zetels meer zouden hebben. Dat hij daarmee andere evenwichten op het federale niveau onderuithaalt, zal waarschijnlijk zijn koude kleren niet raken. Maar in dezelfde trant wil hij ook de Brusselse gemeenschapscommissies afschaffen.
Het is de man dus menens om alles wat Vlaams is zoveel mogelijk uit Brussel weg te drijven. Dat doen de andere Franstalige partijen overigens ook, maar dan sluipend en zogezegd omwille van praktische bezwaren, met het beruchte “Nederlands is toch zo’n moeilijke taal” als smoes om overal de tweetalige dienstverlening te kunnen ondergraven. Op dat vlak is Maingain, zoon van een Vlaamse moeder, duidelijker, en gewoonweg principieel ingesteld : alles wat Nederlands of Vlaams is, moet gewoon weg uit Brussel.
Brusselse demografie
Of Maingain ver zal komen met zijn nieuwe partij is eerder twijfelachtig. Zijn boodschap zal misschien kunnen aanslaan in zijn eigen Sint-Lambrechts-Woluwe en nog enkele andere residentiële wijken in Brussel, maar verder is de Brusselse demografie er niet meer naar dat een zuiver anti-Vlaamse partij nog veel stemmen kan halen bij de verkiezingen.
Ook de Franstaligen zijn al een tijdje in de minderheid in Brussel, toch als je kijkt naar het aantal inwoners dat als moedertaal Frans heeft. In de armere wijken heeft trouwens niemand het buitenwerken van de Vlamingen als eerste prioriteit. Dat is trouwens ook de reden waarom DéFI de laatste jaren meer en meer een aflopend verhaal aan het worden is. Een nieuwe partij die DéFI op eigen terrein concurrentie gaat aandoen, zal dat proces waarschijnlijk alleen maar versnellen.
foto’s (c) Gazet van Hove .