Zoals u in de speciale bijlage leest, viert ’t Pallieterke op 17 mei 2025 zijn tachtigste verjaardag. Normaliter blikken we in deze rubriek terug op wat ’t Pallieterke die week in het verleden bracht. Vandaag blikken we terug op de vorige zeven jubileums.
17 mei 1955 : Dank u, Bruno De Winter
Na tien jaar hoofdredacteurschap overleed Bruno De Winter op 45-jarige leeftijd aan een hartaanval. “Wanneer gij dit nummer in handen krijgt dan weet gij dat het komt uit een huis dat plots in een diepe rouw is gedompeld”, schreef de in schok achtergebleven redactie. “Zeg niet ‘het is maar dunnetjes’, want het heeft ons zoveel moeite gekost. (…) Het had een jubelnummer moeten worden zoals de Big Boss het verleden week had beloofd. Met erover de glans van tien jaar wederkerige trouw en vertrouwen tussen het rioolkrantje en zijn lezers.”
17 mei 1965 : Een slecht karakter ?
“20 jaar Vrij en Vrank”. Zo kopte hoofdredacteur Jan Nuyts op de twintigste verjaardag van het weekblad waarover hij liefst 45 jaar de leiding had. Nuyts, of “mijn blonde sportknaap” zoals Bruno De Winter hem steevast noemde, legde uit waarom ’t Pallieterke voor mensen met een goed hart en een slecht karakter is. “Ja, wanneer het er op aan komt hetzij met tekst hetzij met tekeningen, de huichelaars, de tweezakken, de profiteurs, de schijnheiligaards en de verraders van ons volk er van langs te geven.”
17 mei 1975 : Beter dan Le Soir !
“Dertig jaar ! Ge zult zeggen, dat is tweeduizend jaar na Kristus geen uitzonderlijke leeftijd om mee te pralen. Beerschot bestaat 75 jaar en de Société Générale 150 jaar. Akkoord. Maar in de pers, waar de bladen in alle seizoenen afvallen, is dat memorabel. Dit rioolbladje, gun ons lieve lezers en poezelige lezeressen één ogenblik die ijdelheid, is het enige Vlaams opinieweekblad dat het ooit zo lang uithield.” Volgens Jan Nuyts deed zijn blad het destijds beter dan de mastodonten. “De boekhouder van dit krantje zal in deze dagen zeker zijn rol – en nog minder zijn kas – willen verwisselen met bijvoorbeeld de cijferaar van Le Soir!”
17 mei 1985 : Opdat Vlaanderen eindelijk baas weze in eigen huis
Een duidelijke boodschap bij de veertigste verjaardag. Jan Nuyts was intussen een hele poos hoofdredacteur, maar was nog niet van plan om te stoppen. “Veertig jaar lang heeft dit krantje op dezen – de schuldigen, hun handlangers, hun zoollikkers, hun slaven – zijn giftigste pijlen afgeschoten en met mijn slecht karakter neem ik mij voor, als ’t God belieft dit nog enkele jaartjes vol te houden, met uw onvolprezen hartversterkende trouw.”
17 mei 1995 : Een halve eeuw Pallieterke
“Een halve eeuw ’t Pallieterke, dat is onvermijdelijk een portie leed om taaie misverstanden en vervreemding van vroegere medestanders, pijn om de nijd en de verscheurdheid tussen Vlaamse partijpolitieke formaties en binnen de apolitieke Vlaamse Beweging. Dat is het radikale verzet tegen de veramerikanizering van onze kultuur, tegen de voortschrijdende morele verloedering, tegen de verdachtmaking van ons eerlijk volksnationalisme.”
17 mei 2005 : Wij hebben geen Berlusconi
Bij de zestigste verjaardag van uw weekblad benadrukte Leo Custers wat voor een uniek verschijnsel ’t Pallieterke wel is. “Uniek omdat het uitsluitend en alleen bestaat dankzij zijn lezers. Er staat geen persmagnaat achter ons, geen Vlaamse Berlusconi, geen mediaholder. Als ’t Pallieterke dus zijn zestigste verjaardag kan vieren, heeft het dat uitsluitend en alleen aan u te danken.” Dat geldt evenzeer voor de tachtigste verjaardag.
17 mei 2015 : Een feestnummer
“Mijn eerste herinnering aan ’t Pallieterke ? Met zekerheid weet ik nog dat ’t Pallieterke bij de kapper lag waar ik mijn kinderkopje liet knippen.” Toenmalig hoofdredacteur Karl Van Camp verspreidde een extra dikke bijlage bij het feestnummer dat de zeventigste verjaardag vierde.
foto’s (c) Gazet van Hove.