Zoals zoveel politiek geïnteresseerde burgers dacht Thilo Sarrazin, oud bestuurslid van de Duitse Bundesbank (de Nationale Bank van Duitsland dus), en sociaaldemocraat, dat met het ineenstorten van de Sovjet-Unie ook de geschiedenis, zoals we ze tot dan kenden, zou eindigen – in het verlengde dus van hetgeen de Amerikaanse neoliberaal Francis Fukuyama schreef. Sarrazin dacht, met velen van zijn generatie, dat er een einde zou komen aan de religieuze almacht in de wereld en vooral ook aan godsdienstoorlogen. Hij was er vast van overtuigd dat alle godsdiensten de rationele weg van Europa zouden inslaan, en de Verlichtingsidealen zouden omarmen.
“Ik heb mij daar wel even heel sterk vergist”, aldus Sarrazin, die intussen als zeer geprofileerd auteur bij het grote publiek bekend staat met boeken als ‘Deutschland schafft sich ab’. In zijn jongste boek met als titel Feindliche Übernahme. Wie der Islam den Forschritt behindert und die Gesellschaft bedroht, gaat hij in op de ‘islamitische overname’ van Europa. In de inleiding verwijst hij onder meer naar de Amerikaanse auteur, V.S. Naipaul, die in zijn boek ‘An Islamic Journey’ reeds in 1981 reisindrukken neerschreef van zijn reizen naar Iran, Pakistan, Maleisië en Indonesië in 1979 en 1980.
Gaandeweg, zegt Sarrazin, werd duidelijk dat er niet alleen sprake was van een opmars van een radicale vorm van islam, maar daarmee samengaand – als een Siamese tweeling als het ware – werd kritiek op die islam in Europa steeds minder aanvaard. De politieke, culturele en religieuze elites in Europa probeerden vormen van islamkritiek te criminaliseren, onder meer omdat openlijke islamkritiek de zaakjes met het Midden-Oosten in gevaar zou kunnen brengen. Maar ook om de snel stijgende groep moslims in het ontvangstland niet teveel te prikkelen.
‘Oorlogsindex’ bijzonder sterk in de islamitische landen
Sarrazin stelt zich in het boek verschillende interessante vragen. Bijvoorbeeld : in welke mate maakt de islam (in al zijn verschillende vormen van religie tot politieke ideologie) en in welke mate maakt de massamigratie van moslims naar Europa een gevaar uit voor de toekomst van de Westerse maatschappij en voor ons model van leven en samenleven ?
Zo vraagt Sarrazin zich af van waar die bijzonder zware agressiviteit vanwege radicale moslims komt. Er is natuurlijk de Koran die op verschillende plaatsen heel duidelijk is wat er met de joden, christenen en – vooral – heidenen en afvalligen moet gebeuren. Maar volgens Sarrazin is er méér aan de hand. Zo verwijst hij naar de demografie als mogelijke factor van de agressie in islamitische landen. “In het jaar 1950 waren er wereldwijd ongeveer 470 miljoen moslims, waarvan 70 procent in Azië leefde, en 30 procent in Afrika. Het aantal steeg intussen sterk, zodat er momenteel ongeveer 2,3 miljard moslims zijn – een vervijfvoudiging. Haar aandeel in de wereldbevolking steeg van 19 procent in 1950 naar 31 procent vandaag”.
Een interessante, maar voor mij tot dan onbekende insteek in dit debat is de verwijzing van Sarrazin naar de zogenaamde ‘oorlogsindex’ van de Duitse socioloog Gunnar Heinsohn. De oorlogsindex is een index die aangeeft in welke mate conflictpotentieel in een bepaalde maatschappij aanwezig is. De Duitse onderzoeker berekende dat op basis van de cijfers van het aantal jonge mannen tussen 15 en 20 jaar en het aantal mannen tussen 55 tot 60 jaar. Want het is net om de arbeidsplaatsen die deze laatste categorie bezet, dat er tussen de jonge mannen concurrentie wordt gevoerd. Deze relatie noemt Heinsohn de zogenaamde ‘Kriegsindex’. Deze index ligt op wereldniveau ongeveer op 1,8, in Europa op 0,8 en in Duitsland zelfs maar op 0,7. Voor de islamitische wereld bijvoorbeeld bedraagt die index 3,1.
Alle actuele conflictregio’s in de islamitische wereld, zegt Heinsohn en in zijn spoor Sarrazin, hebben op basis van een snel toenemende bevolking een bijzonder hoge ‘oorlogsindex’. Voorbeelden geven de beide heren ook : Mali heeft een ‘oorlogsindex’ van 6,5, of Nigeria een ‘oorlogsindex’ van 4,7, Somalië met 5,6, Jemen met 5,4, Irak (5,8), Syrië (4,1), West-Jordanië (5,8), Afghanistan (6,0).
Tot slot deze bedenkingen van Thilo Sarrazin : “De bevolking van Turkije heeft zich tussen 1970 en vandaag meer dan verdubbeld. De dragers van de kinderrijkdom waren echter niet de seculiere Turken in de West-Turkse kustgemeenten en –steden, maar de conservatieve plattelandsbewoners van Anatolië, die in groten getale naar de steden in West-Turkije trokken en deze in enkele decennia tijd demografisch en religieus totaal hebben veranderd”.
De conclusie van deze Duitse Cassandra zullen de ‘believers van het multiculturele Utopia’ niet graag lezen (of juist wel, wat misschien nog erger is) : “Bij ongewijzigde demografische dynamiek en ongewijzigde migratie is de islam in Duitsland en in Europa op lange termijn een meerderheidsreligie”. Thilo Sarrazin schrijft in een gemakkelijk toegankelijk Duits en biedt ook veel achtergrondmateriaal aan.
Sarrazin, T., Feindliche Übernahme. Wie der Islam den Fortschritt behindert und die Gesellschaft bedroht,
2018, FinanzBuch Verlag, München, 495 blz., ISBN 978 3 95972 162 2.
Peter Logghe in Knooppunt Delta vzw
Foto’s © Gazet van Hove.