Jurgen Ceder : “Kant en de kat van Cuzco”

Er zijn twee soorten krantenartikels die ik altijd oversla : die welke gaan over wreedheid tegen kinderen en de berichten over mishandeling van dieren. Het is niet dat ze mij niet interesseren, integendeel. Ik heb het er gewoon moeilijk mee om daar de details van te moeten lezen. Ik merk dat ik niet de enige ben met die reactie. Waarschijnlijk is het de onschuld van zowel kinderen als dieren die een nog grotere reactie van afkeer oproept tegen daden van wreedheid.

De hond of het kind ?

Die emotionele reflex mag ons nooit laten vergeten dat dieren geen mensen zijn. Dieren blijven ondergeschikt aan mensen, dat zei Kant er ook bij.

Er zijn er in deze sentimentalistische tijden die al niet meer in staat zijn dat onderscheid te maken. “Als een kind en een hond in gevaar zijn op een drukke weg, wie van de twee red je dan eerst ?”, vroeg Christophe Deborsu op een praatprogramma van RTL aan Victoria Austraet. Austraet is het enige Brusselse parlementslid van de dierenrechtenpartij DierAnimal. Ze antwoordde dat ze het niet wist en dat ze het leven van de hond even belangrijk achtte dan van het kind. Die vrouw hoort mijn inziens in de psychiatrie.

Misplaatste gevoelsmoraal over dieren heeft vorige week geleid tot de soap over het katje Lee. Laat ons toch nog even de feiten op een rijtje zetten. Selena Ali, kandidate Miss België, smokkelde het beestje het land binnen na een reis naar Cuzco in Peru, zonder het respecteren van een periode van voorafgaande quarantaine. De kat is voor vertrek gevaccineerd, maar dat maakt geen verschil: een vaccin voorkomt, maar geneest niet. Eén lik of krab van een geïnfecteerde kat is voldoende om rabiës op te doen.

Gevaarlijker dan een bijtgrage hond

Wanneer de symptomen zich bij de mens voordoen, is het te laat : er is geen geneesmiddel en een dood vele male gruwelijker dan door Covid-19 is dan onvermijdelijk. Hondsdolheid doodt elk jaar 50.000 mensen, vooral kinderen. Het is bij ons met veel moeite uitgeroeid, maar in de omgeving van Cuzco werden zelfs recent nog gevallen gemeld.

Het is de eigenares die door een onwettige daad het probleem voor haar kat heeft geschapen. In België bestaan geen quarantainefaciliteiten voor katten. Bovendien kan alleen nadat de kat is gedood een hersenbiopsie worden gedaan om te weten of het dier hondsdolheid heeft opgelopen. Zo kan geprobeerd worden alle mensen waarmee Lee in contact kwam te vaccineren vooraleer ze symptomen vertonen. Er mag ook niet vergeten worden dat een uitzonderingsprocedure voor de kat van Cuzco een precedent zou worden voor toekomstige overtredingen van de wet.

De beslissing zou dus evident moeten zijn. Elk jaar laat men in de asielen van België duizenden dieren inslapen, niet alleen als ze ziek zijn, maar ook als ze gevaarlijk zijn. Voor die beestjes wordt niet betoogd of geprocedeerd. Die Peruviaanse kat is een groter gevaar dan een bijtgrage Duitse scheper.

Dierenminister Weyts

Dat een miss-kandidate en haar lichthoofdige vrienden toch gaan betogen om euthanasie voor Lee te vermijden, is niet vreemd. Dat enkele dwaze BV’s, zoals Koen Crucke en Natalia, er niet kunnen aan weerstaan om de kant van de kat te kiezen, was ook helemaal te verwachten. Maar wat bezielt minister Ben Weyts om een advocaat naar het proces over de kat te sturen en een klacht in te dienen tegen het Federaal Agentschap voor de Voedselveiligheid, dat enkel zijn plicht probeert te doen ?

Een van de portefeuilles die Weyts beheert is dierenwelzijn. Hij heeft die bevoegdheid nadrukkelijk gebruikt om zichzelf te profileren als dierenvriend. Daar is uiteraard niets verkeerds mee. Het verbod op onverdoofd ritueel slachten dat hij in 2017 doorduwde was een lovenswaardige prestatie. Michel Vandenbosch van GAIA ging hem uit dankbaarheid een groot chocolade schaap overhandigen.

Het is echter niet de eerste keer dat Weyts zijn rol als dierenvriend iets te serieus neemt. Toen in 2018 leeuwin Rani ontsnapte uit haar kooi in dierenpark Planckendael moesten alle bezoekers snel naar veilige plekken gebracht worden en kwam zelfs een speciaal interventieteam van de politie ter plaatse. Twee pogingen om de leeuwin te verdoven mislukten en wanneer ze in de omgeving van schuilende bezoekers raakte, zag de politie zich verplicht Rani neer te schieten. Een emotionele Weyts noemde het optreden van de politie toen “verschrikkelijk en onuitlegbaar” en eiste een heus onderzoek. Er bestaat al genoeg onredelijkheid bij sommige dierenfanaten dat een minister dat niet moet aanmoedigen, zou je denken.

een ontsnapte leeuw werd in Planckendael doodgeschoten

Emo-politiek

Ik heb zelf een kat. Annette heet ze. Ik verzorg het beestje zo goed ik kan (inclusief het peperdure anti-tekenmiddel dat ik haar deze week toediende). Ik maak mij echter geen illusies over de aard van Annette. Door mijn kattenliefhebberij gaan veel muizen in mijn tuin een wrede dood sterven. Alle pogingen om dierenrechten toe te kennen, stoten op vele onvermijdelijke contradicties.

Dieren hebben geen rechten, maar mensen hebben plichten. Een van die plichten zegt dat we beesten niet nodeloos mogen laten lijden en dat we de dieren die ons zijn toevertrouwd behoorlijk moeten verzorgen. Kant wist al wat de psychologen van vandaag leren uit uitgebreid studiewerk : wreedheid tegen dieren zegt iets over de persoonlijkheid van de dader en opent het pad naar wreedheid tegen mensen. Een samenleving mag en moet daar hard tegen optreden.

Het doden van een gevaarlijk dier is echter geen daad van wreedheid. Dierenliefde is lovenswaardig, maar sentimentalisme en emo-politiek zijn geen goede basis voor beleid. Ze helpen mens noch dier.

Foto’s (c) Gazet van Hove.