Beginnen we met de partij die de meeste mediaschade geleden heeft door deze affaire. En neen, dan hebben we het niet over de partij die haar voor veel geld een verkiesbare plaats in het Vlaams Parlement aanbood, maar wel de N-VA. Dat op zich is trouwens al een interessante observatie : de manier waarop de pers zich dubbel plooide om de schuld zoveel mogelijk in de schoenen van de N-VA te schuiven, hoewel Sihame El Kaouakibi politiek onderdak had gevonden bij de Open Vld. Of misschien net daarom. Maar hoe was het mogelijk dat de N-VA zoveel subsidies toestopte aan wat achteraf een oplichtster bleek te zijn ? Daar zijn twee verklaringen voor.
Media lusten N-VA niet
Ten eerste : de N-VA is nu eenmaal zo groot, dat een oplichtster haar subsidieaanvragen heel nauwkeurig zou moeten richten om nooit bij een of andere N-VA-politicus uit te komen. En zelfs dan nog. Een uiterst vervelende observatie voor de media, die het liever voorstellen als zou de N-VA Sihame El Kaouakibi bewust in de corruptie gedreven hebben.
Maar ten tweede, en dat is dan vervelend voor de N-VA, die partij was zeker niet vies van subsidies aan projecten als Let’s Go Urbain, hoewel een groot deel van haar achterban daar hoegenaamd niet mee gediend was. Op die manier dacht ze schouderklopjes te kunnen krijgen van de linkse milieus die de dienst uitmaken in de media. Zou de partij geleerd hebben dat die schouderklopjes er nooit zullen komen ? En dat, als puntje bij paaltje komt, de partij zelfs extra hard aangepakt wordt, terwijl Open Vld vakkundig uit de wind gezet wordt ? We vrezen van niet.
Specialisten in gebakken lucht
De Open Vld zelf dan. Achteraf gezien verbaast het niet dat iemand die mooie plaatjes zonder inhoud verkocht bij die partij terecht kwam. Door Gwendolyn Rutten in de Raad van Bestuur van de VRT geparachuteerd, en daarna voor een smak geld door Bart Somers opgekocht, je moet het maar doen. Uiteindelijk is het dan nog een ander, Egbert Lachaert, die met de gebakken peren zit, maar ook hij gaat niet vrijuit. Toen hij de bocht maakte, en toch voor paars-groen koos, maakte hij zichzelf de gevangene van de links-liberale vleugel van de Open Vld. Had hij dat niet gedaan, had hij later de vrijheid gehad Bart Somers de laan uit te sturen, in plaats van dat die laatste nog steeds de grote jan uithangt in de media. Opvallend trouwens hoe de pers Bart Somers nooit een strobreed in de weg heeft gelegd met een écht lastige vraag over zijn rol in deze zaak.
Waar is de CD&V ?
CD&V is al lang op haar retour en waar zij nog mandaten heeft, zet zij in op haar kernthema’s, zoals de zorgsector. Buiten het verzorgen van de eigen zuil vallen daar niet veel subsidies uit te delen. Bovendien heeft de partij de laatste jaren veel energie gestoken in het afwentelen van het Arco-debacle op de belastingbetaler. Wat zou de partij zich dan inlaten met een of andere sociale onderneemster die om geld komt bedelen ?
Waar er corruptie is, is er een socialist
Het blijft merkwaardig hoe Johan Vande Lanotte als een duiveltje uit een doosje plots de verdediging opnam van Sihame El Kaouakibi. Waarom zou een socialist een blauwe oplichtster verdedigen die een gele partij in de problemen brengt ? Vandaag is de vraag vooral : wat wist Johan Vande Lanotte toen al over de connectie met De Voorzorg in Limburg ? Was zijn tussenkomst een wanhopige poging om de zaak alsnog in de kiem te smoren, zodat het stinkend potje in Limburg gedekt kon blijven ?
En wat wist Conner Rousseau ? Johan Vande Lanotte zegt zelf dat hij volledig achter de rug van de partijvoorzitter is gegaan, overigens tot grote woede van die laatste. Het valt niet vaak voor, maar voor één keer zijn we geneigd Johan Vande Lanotte te geloven. Sinds hij partijvoorzitter werd, is Conner Rousseau vooral bezig geweest met de Grote Conner Rousseau-show, zoals bijvoorbeeld de naamsverandering van de partij. Een partijvoorzitter die zijn werk doet, zou zich onmiddellijk op de hoogte gebracht hebben van elk mogelijk verband tussen de partij en haar verwante organisaties, en Sihame El Kaouakibi. We denken dat het Johan Vande Lanotte was die dat gedaan heeft.
Groen en PVDA gaan vrijuit
Iets ondernemen, zelfs als het ‘sociaal’ is, en bovendien een minimum aan inspanning vragen van migranten – dansen moet je per slot van rekening wel degelijk zelf doen -, het verhaal spoort niet goed bij Groen en PVDA. Daar zien ze veel meer brood in klachten over structureel racisme en discriminatie. Die twee partijen ontsprongen deze keer dus de dans, ook al zijn ze de aanstokers achter de subsidies-zwelgende integratie-industrie. Maar wie zelf geen (PVDA) of weinig (Groen) mandaten heeft, kan niet veel subsidies toegekend hebben aan oplichtsters, zo eenvoudig is dat.
Van Langenhove, de antithese van El Kaouakibi
En dan is er nog het Vlaams Belang, waar ze met Dries Van Langenhove op zowat elk vlak de antithese van Sihame El Kaouakibi in huis hebben. Uitgespuwd en aangevallen door de media, door het gerecht pro-actief onderzocht, voor zover we weten geen eurocent subsidies, laat staan dat er van corruptie ook maar sprake zou zijn, met een organisatie die zich op het voetvolk richtte met inhoud. Hoeveel verder kan je eigenlijk van Sihame El Kaouakibi af staan ? Van wit privilege gesproken !
Zeker, de partij heeft geen mandaten om subsidies uit te delen en loopt op dat vlak dus weinig risico. Maar maakt de partij in 2024 haar droom waar, is het opletten geblazen. Elke euro subsidie waar een Vlaams Belang-schepen zijn handtekening onder zet, zal meteen uitgekamd worden en hoe dan ook verdacht gemaakt worden door de voltallige pers. Had die dat een paar jaar geleden ook maar met Let’s Go Urban gedaan.
Foto’s (c) Gazet van Hove.