door Paul Bäumer in ’t Pallieterke .
Waarom de Chinese politiek tegenover Rusland altijd tweeslachtig zal blijven
Hoe worden bestaande tanktypes voortdurend verbeterd om de zwakke punten weg te werken ? Als nieuwe tanktypes op de digitale tekentafel worden ontworpen, hoe zorgt men er dan voor dat ze echt beter zijn dan de oude ? Natuurlijk kan men computersimulaties maken en lessen trekken uit manoeuvres. Maar de ultieme test is het slagveld. Geen simulatie kan dat evenaren. Alleen de bittere lessen die men trekt uit verliezen in echte gevechten, leiden tot echte verbeteringen. En dat geldt voor alle wapensystemen. En het geldt in nog veel grotere mate voor de verbeteringen van tactische procedures.
Toen de Amerikanen Zuid-Vietnam probeerden te verdedigen, reden hun tanks dikwijls in hinderlagen. Nu, na decennialange oorlogen tegen communistische en islamitische terreurstaten en -groepen, is het vrijwel onmogelijk nog Amerikaanse troepen in een hinderlaag te verrassen. De Amerikanen hebben uit hun vroegere vergissingen geleerd. Dat allemaal gezegd zijnde om te wijzen om de inherente zwakke plek van de Chinese strijdkrachten.
Geen enkele gevechtservaring
De laatste keer dat de Chinezen een échte oorlog uitvochten, was in 1979, toen ze het veel kleinere communistische Vietnam binnenvielen en er een smadelijke nederlaag leden. Dat is 43 jaar geleden. Het Chinese leger heeft geen enkele gevechtservaring. Hun ontwerpers van wapensystemen hebben nooit de kans gehad om te leren uit échte oorlogen. Dat wordt allemaal nog verergerd doordat de meeste moderne Chinese wapensystemen door de Russen zijn geleverd. In het beste geval zijn het dezelfde Russische modellen die slechts oppervlakkige ‘verbeteringen’ ondergaan hebben. We hebben in Oekraïne gezien hoe die wapensystemen gefaald hebben.
Ja, China is ongetwijfeld in staat meer en beter materiaal aan de Russen te verkopen dan pakweg Noord-Korea. De levering van grote aantallen drones, grond-grondraketten of artilleriegranaten zou de Oekraïners natuurlijk ernstig in het nauw kunnen drijven. Waarschijnlijk is de Chinese militaire elektronica inderdaad van betere kwaliteit dan de Russische. Twee aanwijzingen daarvoor zijn de successen van de Chinese ruimtevaartprogramma’s en de behoorlijke kwaliteit van de Chinese elektronica voor civiele doeleinden. Maar opnieuw : niet één van die hoogtechnologische wapensystemen vol chips heeft ooit de test van een écht gevecht doorstaan.
De Chinese tanks hebben dezelfde zwakke punten als de Russische. Op enkele details na zíjn het ook Russische tanks. En tanks leveren is één ding. Als je in zo’n Russische tank kruipt, zit je letterlijk met je edele delen boven op een cirkelvorige lader vol granaten. YouTube staat vol filmpjes waarop te zien is hoe die granaten bij een treffer allemaal tegelijk ontploffen en de toren van de tank tien meter omhoog doen katapulteren. Overlevingskans van de inzittenden : nul komma nul. Gaat Poetin echt genoeg zelfmoordenaars blijven vinden die bereid zijn in zo’n tank te kruipen ?
Chinees keizerrijk
In de ‘Diplomatieke valies’ wordt nader ingegaan op de Chinese geopolitieke positionering als supermacht. Maar de vraag naar het waarom van de Chinese steun voor Poetins oorlog heeft ook sterke historische en regionale motieven. De Chinezen hebben nooit het verlies geaccepteerd van de gebieden die vroeger tot het Chinese keizerrijk behoorden. Het gaat om Sachalin, Buiten-Mantsjoerije (met Vladivostok) en de autonome republiek Tuva, die nu allemaal bij Rusland horen. Daarnaast ook de onafhankelijke republiek Mongolië en Buiten-Xinjiang, dat grote delen omvat van Kazachstan, Kirgizië en Tadzjikistan, die deel uitmaakten van de USSR, en ‘dus’ door Poetin worden beschouwd als behorende tot zijn invloedssfeer. Alles samen gaat het om een gebied van 1,5 miljoen vierkante kilometer dat de Chinezen absoluut terug willen.
Ja, misschien zullen ze de Russen nu tijdelijk steunen. Maar op termijn willen zij een Rusland dat zo zwak is, dat het die gebieden niet meer kan verdedigen tegen een Chinese annexatie. De Oekraïners moeten nog niet panikeren.
foto’s (c) Gazet van Hove.