door Anton Schelfaut in ’t Pallieterke .
Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond (VNJ) vierde afgelopen weekeinde zijn 61ste verjaardag. Femke Pieters, voorzitter van de verbondsraad, blikt tevreden terug op de festiviteiten, die zo’n 500 feestgangers naar Geraardsbergen lokten. Het volledige gesprek is te beluisteren via palcast.be of in uw favoriete podcastapp.
In haar toespraak schetste Pieters kort de 61-jarige geschiedenis van het VNJ. Daarbij lag de focus op Jaak Van Haerenborgh, de oprichter van het VNJ. Een ander belangrijk thema was de relevantie van het Jeugdverbond : het succes van identitaire groepen in Europa vertaalt zich voorlopig niet in een stijging van het ledenaantal. “De Vlaamsgezinde partijen doen het goed. Dan zou je denken dat ook een Vlaamsgezinde jeugdbeweging het goed doet, maar ons ledenaantal kent niet dezelfde groei”, betreurt ze. “Daarover stellen we ons toch wel de nodige vragen.”
Desondanks schat Pieters de toekomst van het VNJ rooskleurig in. “We zijn ervan overtuigd dat het VNJ een plaats heeft in Vlaanderen”, benadrukt ze. “We maken ons sterk dat we kinderen veel meer kunnen aanbieden dan andere jeugdbewegingen.”
Waarom VNJ ?
Op de vraag waarom ouders hun kinderen naar het VNJ moeten sturen, antwoordt Pieters dat het in de eerste plaats een vormende vereniging is. “We proberen VNJ’ers op te voeden tot personen die sterk in het leven staan en weerbaar zijn. We vinden het belangrijk dat onze jongeren zelf leren nadenken, en dat ze niet zomaar overnemen wat hen wordt voorgekauwd.”
Pieters beseft zelf ook dat niet iedereen met evenveel trots terugkijkt op zijn of haar periode bij het VNJ. “Maar dat ze anders naar de wereld kijken dan ze bij ons hebben geleerd, toont aan dat we onze job goed hebben gedaan”, oordeelt ze. “We hebben ze geleerd om op een kritische manier naar de wereld te kijken.”
Onbekend is onbemind
Volgens Pieters is het VNJ na 61 jaar nog relatief onbekend, behalve dan binnen de Vlaamse Beweging. “Ook in extreemlinkse middens kennen ze ons, maar het middenveld missen we”, schetst ze. “Binnen de Vlaamse Beweging hebben we onze rol als jeugdbeweging verzilverd. Wat we nu nog kunnen doen, is hopen dat we nog groter worden en dat mensen gaan inzien dat het wel degelijk een meerwaarde is om hun kinderen naar het VNJ te sturen.”
Tot slot vraagt de voorzitter van de verbondsraad zich af in welke mate de Vlaamse Beweging nog een rol te spelen heeft. “Heel veel mensen zijn Vlaamsgezind, maar de traditionele Vlaamse Beweging blijft iets vreemds voor hen”, besluit ze. “Als VNJ moeten we ook breder durven te kijken. Dat hebben we de laatste jaren te weinig gedaan. We hebben te veel op ons eiland gezeten. We moeten de deur openen voor anderen, zonder onze principes te verloochenen.”
Foto’s (c) Gazet van Hove.