De jongste dagen en weken beheerst de honderdste verjaardag van het uitbreken van WO I bijna dagelijks de media. Zowel op de beeldbuis als in de krantenkolommen werd al heel wat aandacht besteed aan de officiële herdenkingen in Luik, Bergen en Leuven. Een opvallend gegeven rond dit onderwerp : ook het tragische lot van de burgerbevolking toen wordt in deze herdenkingsperiode méér dan terecht voor het voetlicht gebracht. Het brutale en wrede optreden van Duitse militairen in steden zoals Visé, Leuven en Dendermonde zijn daar duidelijke voorbeelden van. Dit gebeurt niet alleen via officiële plechtigheden maar ook met tentoonstellingen en goed gedocumenteerde publicaties.
 Als Vlaamse Volksbeweging vinden we het een goede zaak dat nu ook de focus niet enkel wordt gericht op het militaire gebeuren maar ook op het lijden van een burgerbevolking op de vlucht en nadien op de miserie van vier slopende bezettingsjaren. Zo ’n waardevolle initiatieven overstijgen gelukkig het al te goedkope patriottische hoerasfeertje waarin bepaalde officiële herdenkingen dreigen te verzanden. Ook met de V.V.B. laten we de honderdste verjaardag van WO I dit en de komende jaren zeker niet onopgemerkt voorbijgaan. Onder het motto : ‘Honderd jaar Groote Oorlog : van zelfbestuur naar onafhankelijkheid !’ wil de Vlaamse Volksbeweging prominent en op een (historisch) correcte manier de aandacht vestigen op de evolutie die de Vlaamse ontvoogding aan het IJzerfront gedurende die vier oorlogsjaren heeft meegemaakt. Hoe ondanks een ontmenselijkende kadaverdiscipline, een keiharde repressie door het krijgsgerecht en een schrijnende minachting door vorst en legerleiding voor elementaire rechten de frontbeweging uitgerekend daar, in de IJzerloopgraven, de fundamenten heeft gelegd voor wat vandaag wordt omschreven als de hedendaagse Vlaamse Beweging. Maar ruim even belangrijk : via die frontbeweging en haar naoorlogse opvolgers, zoals het Verbond VOS en de IJzerbedevaarten, werd de zelfbestuursgedachte gelanceerd en jaar na jaar meer concreet ingevuld en omschreven.
De Vlaamse Volksbeweging neemt hier bewust en gewild het initiatief omdat gedurende de vier komende jaren daarover in al die officiële Belgische patriottische herdenkingen en tentoonstellingen niet de minste aandacht zal worden geschonken. Een alleszeggend voorbeeld : in de ‘Expo 14-18, dit is onze geschiedenis !’ in het museum van het leger en de krijgsgeschiedenis aan het Brusselse Jubelpark wordt met geen half woord gerept over de frontbeweging of de Vlaamse gedachte aan het IJzerfront. Van historische ernst en respect voor de geschiedenis gesproken. Enkele maanden terug hebben in het federale parlement zowel Bart Laeremans van Vlaams Belang als Theo Francken van N-VA een goed onderbouwde tussenkomst gebracht om verantwoordelijk minister van Defensie De Crem (CD&V) daarrond te informeren en te ondervragen. Resultaat : nihil ! De Belgische geschiedschrijving heeft deze periode blijkbaar uitgegomd. ‘Petit pays, petit ésprit’, klonk het ooit. We kunnen het niet beter zeggen ! Maar terug naar die zelfbestuursgedachte. Het is juist die gedachte, die vandaag – 100 jaar na de eerste wereldbrand – door de VVB en haar Schotse, Catalaanse en Baskische partners in ICEC op een eigentijdse manier wordt voortgezet met de onafhankelijkheidscampagne ‘Ja voor Vlaanderen !’. Het is niet meer dan vanzelfsprekend dat de Vlaamse Volksbeweging via dit initiatief de komende vier jaren de inzet van de generatie die de frontbeweging vormde, dankbaar, duidelijk en correct in het licht zal zetten. Een aantal initiatieven staat momenteel in de steigers. Daarover volgt later meer informatie. Zo zal bijvoorbeeld binnen twee jaar, in 2016, de nodige aandacht gaan naar de legendarische Paasopstand in Dublin die dan, 100 jaar geleden, de Ierse onafhankelijkheidsstrijd een beslissende wending gaf. Meteen en gelijktijdig zal de aanwezigheid van talrijke Ierse soldaten op dat moment aan het Westfront in de kijker worden gezet.
Vanuit V.V.B. nationaal wordt keihard gewerkt om op een degelijke en zinvolle manier dit initiatief op de sporen te zetten. Het spreekt vanzelf dat het een goede zaak zou zijn mochten ook zoveel mogelijk plaatselijke VVB-afdelingen het een en ander organiseren rond 100 jaar WO I in de eigen regio. Als mooi voorbeeld hierbij mag het initiatief van VVB Bachten De Kupe met zijn fronttochten eens extra worden vermeld ! De Groote Oorlog : van zelfbestuur naar onafhankelijkheid ! Opdat wij nooit zouden vergeten !  OPROEP VOOR 11 NOVEMBER 2014De Raad van Bestuur en de Algemene Vergadering van de VVB roepen alle afdelingen van de VVB en sympathisanten op om samen op 11 november in hun omgeving een grote klaproos voor onafhankelijkheid op te hangen aan de talrijke herdenkingsmonumenten van WO I en WO II. Deze klaprozen zijn binnenkort beschikbaar op het secretariaat. De V.V.B. wil als politieke drukkingsgroep voor Vlaamse onafhankelijkheid haar rol als bruggenbouwer op het terrein volop uitspelen. Deze campagne is een mooie gelegenheid om in samenwerking met gemeentebesturen en/of andere organisaties onze positieve toekomstgerichte boodschap te integreren in de bestaande of officiële plechtigheden. Wie net als ons vindt dat Vlaams bewegen een werkwoord is en deze campagne in eigen streek kracht wil bijzetten, neemt contact met het VVB-secretariaat en stuurt de volgende gegevens door. – Naam en/of VVB-afdeling – Plaats van het monument – In samenwerking met het gemeentebestuur, VOS of andere organisaties
Opdat het laatste Belgische carré het laatste woord niet behoeft.
Namens de werkgroep ’14-’18 : Jean Pierre Dewijngaert (Prov. Voorzitter VVB West-Vlaanderen) Guido Moons (gewezen VVB-voorzitter / lid kenniscentrum) Paul Van Cappellen (verantwoordelijke Engelstalige webstek ‘In Flanders fields, where Flanders hope was born’) Bart De Valck (nationaal VVB-voorzitter)
VVB-secretariaat Passendalestraat, 1A www.vvb.org e-post : secretariaat@vvb.org
|
2014-10-01