La Voix du Sud
door Christian Laporte – www.doorbraak.be .
Voor wie stemmen de senioren ? Zij mogen ook stemmen en zijn – niet onbelangrijk bij verkiezingen – talrijker – foto © Wikimedia Commons .
Niemand wil de terugkeer naar een unitair België, maar de federale kieskring wordt wel als een goed en bruikbaar idee beoordeeld.
Een peiling geleid door vorsers van de Universiteit Antwerpen bevestigde onlangs dat vooral Vlaamse jongens zouden stemmen voor het Vlaams Belang. De dochters van Eva zouden dat minder doen. Maar niet alleen de kuikens gaan naar de bollekenskermissen – binnen acht weken is het zo ver.
Het is goed dat te weten, maar hoe zit het met de senioren ? Die mogen ook (alsnog ?) gaan stemmen, en die zijn – niet onbelangrijk bij verkiezingen – talrijker.
De grootste Franstalige Derdeleeftijdsuniversiteit, de Université des Aînés (UDA) van de UCLouvain, heeft in de voorbije weken massaal veel volk verzameld voor twee voordrachten over de toekomst van België. De grootste aula’s waren tot de nok gevuld. Achter de micro : onze Rik Torfs en politicoloog Benjamin Biard, de rising star van het Centre de Recherche des Institutions Socio-Politiques (CRISP). Boeiende sprekers, maar ook interessant waren de reacties van het publiek.
Huizenhoge twijfels
Algemene vaststelling : de beter opgeleide Franstalige grijze of witte medeburgers huppelen niet van plezier na de diagnoses van de twee experts. Groot pessimisme is hun deel. Niet alleen over de komende blijkbaar onvermijdelijke felle verrechtsing en verlinksing in de straks verkozen assemblees, maar ook over de almaar groter wordende communautaire en ideologische kloof tussen Franstaligen en Nederlandstaligen. Met een mogelijke en moeilijke divorce belge. Die twee woorden vormden in 1968 de titel van een fameus boek van wijlen Lucien Outers, kopstuk en een van de stichters van het FDF. Toen werd daar schande van gesproken, nu is dat onderdeel van het publieke debat.
Veel mensen voelden zich getroost met het argument dat een scheiding niet mogelijk is omdat de Belgische staatsschuld heel moeilijk verdeeld zal kunnen worden. Maar de gastsprekers herhaalden dat men anderzijds niet kan blijven stilstaan bij het idee dat België eeuwig zal blijven doorgaan.
Niemand ontkent dat dit land zich op het kruispunt van de Europese culturen bevindt en dat net dat heeft geleid tot heel veel en vaak dure compromissen. Maar er is nog. Er zijn ook hemelgrote verschillen in de manier waarop politieke dossiers worden afgehandeld. Zo bemoeien Waalse politici zich te veel met dossiers die normaal gezien in de eerste plaats moeten worden behandeld door economische of academische milieus. Een treffend voorbeeld : toen de KUL en de UCL in hun kankeronderzoek de innovatieve protontherapie wilden lanceren onderhandelde Torfs, toen rector, met wetenschappers. Bij de Franstaligen moest men eerst rekening houden met PS-minister Jean-Claude Marcourt.
En natuurlijk is er Brussel, nog zo’n onontwarbare knoop. Niemand aan Franstalige kant denkt nog zoals het vroegere Fransdolle Front des Francophones. Denk aan de hatelijke en verwerpelijke slogan Brüssel Vlaams, ça jamais, in gotische letters gedrapeerd rond een Manneken Pis in geel en zwart gevangenisplunje.
Maar dat belet niet dat er in Brussel nog altijd aartsmoeilijke dossiers zijn die de verhouding tussen Nederlandstaligen en Franstaligen kleuren. Met daarbij ook heel delicate kwesties die de mensen raken tot in het diepst van hun ziel : denk aan het gebrek aan onthaal in het Nederlands in de zorg en de hulpdiensten.
Als het Brussels beleid bovendien verder doet zoals het bezig is, komt er misschien ook een einde aan zijn internationale rol als hoofdstad van de EU en van de NAVO. Een internationale stad behoeft goed bestuur.
Eigen partijbelangen eerst
In het algemeen vindt het UDA-publiek dat het huidige beleid te veel gaat over de eigen belangen van politici en partijen, en te weinig over de burgers, te weinig over de veiligheid bijvoorbeeld, of over de organisatie van allerlei publieke diensten.
Ergernis is er ook over het triestige cliëntelisme dat onder de invloed van de linkse partijen almaar meer plaats inneemt langs Waalse kant. Er moet meer en beter op de centen worden gelet. Een beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen lijkt onontkoombaar.
Eén zekerheid : niemand wil de terugkeer naar een unitair België, al wordt de federale kieskring wel als een goed en bruikbaar idee beoordeeld. En ook de monarchie blijft voor de meeste oudere Franstaligen belangrijk, zij het dan met een uitsluitend protocollaire functie. Iets dat ook gedeeld wordt door een behoorlijk groot aantal Vlamingen.
foto’s (c) Gazet van Hove.