door Jurgen Ceder in ’t Pallieterke .
Duizend bommen en granaten. Er gaat nauwelijks nog een dag voorbij zonder een bomaanslag of schietpartij in de straten van Antwerpen. Het gewapend geweld neemt toe, wordt ook intenser en driester. Het heeft één voordeel : er is eindelijk een debat losgekomen over de gevaren van het snelgroeiende drugprobleem in onze samenleving.
Als deze toestanden zich zouden voordoen in Bergen of Luik, zouden we onze uitleg klaar hebben over het wanbestuur en lakse beleid van PS-bestuurders. Maar dit gebeurt in de stad van Bart De Wever, die dan ook in verlegenheid wordt gebracht door de gebeurtenissen. Die wijst met de vinger naar het federale niveau en vraagt dat de Nationale Veiligheidsraad zou bijeengeroepen worden over de kwestie. De regering heeft dat al geweigerd. Daar wil men nog steeds de ernst niet inzien van wat er aan de gang is. Er bestaat ook geen visie op de aanpak.
Maatschappelijk probleem
Drugs zijn een maatschappelijk zeer ontwrichtend probleem, waarvan de Far West-toestanden in Antwerpen slechts een onderdeel zijn. Drugs leiden naar vele andere vormen van zware misdadigheid. Drugs zijn verantwoordelijk voor steeds meer verkeersdoden (in 2021 waren er in het verkeer 10 keer meer positieve drugtesten dan in 2012). Drugs zijn de oorzaak van steeds meer mishandelde en verwaarloosde kinderen. In Terzake wees Yve Driesen, de federale politiebaas van Antwerpen, ook op de corruptie, het gevolg van de enorme sommen die circuleren in de drughandel, die volgens hem in alle geledingen van de maatschappij opduikt. Evolueren we naar Mexicaanse toestanden ?
Het cliché blijft maar opduiken : de ‘war on drugs’ kan niet gewonnen worden. Dat brengt er sommigen toe om te pleiten voor een legalisering van bepaalde drugs. Ze vergeten daarbij het Nederlandse voorbeeld. Nederland wordt algemeen beschouwd als dé narcostaat van Europa. De problemen van Antwerpen zijn trouwens voor een deel overgewaaid van bij onze noorderburen. Het gedoogbeleid voor softdrugs dat in 1976 in Nederland werd afgekondigd, is de oorzaak. De legale drughandel had een aanzuigeffect op illegale activiteiten die nu een omzet vertegenwoordigen die vele malen die van de koffieshops overtreft. Zelfs als men aanneemt dat de oorlog niet kan gewonnen worden, heeft Nederland wel getoond hoe die kan verloren worden.
Weinig modieus thema
Voeren we als samenleving trouwens wel oorlog ? De politie en het gerecht doen dat, maar krijgen zij de volle steun van de rest van de samenleving ? Anders dan bijvoorbeeld de strijd tegen racisme – in vergelijking met drugs een marginaal probleem – of de aandacht voor duurzaamheid – een eigenlijk erg vaag begrip – is de oorlog tegen drugs een weinig modieus thema.
De oorlog tegen drugs valt inderdaad niet gemakkelijk te winnen, omdat er zoveel geld mee te verdienen is. Die winsten komen uit een samenleving waar zowel de vraag als de sociale aanvaardbaarheid toenemen. Daartegen moet een veel grotere maatschappelijk mobilisatie komen. Wanneer beginnen de voetbalploegen eens te knielen tegen drughandel en druggebruik ?
Foto’s (c) Gazet van Hove.